λόφος του Στρέφη

ξέφραγος; σιδερόφραχτος; ή τι;...

Την Παρασκευή 6 Ιούλη η κατάληψη Villa Amalias διοργάνωσε εκδήλωση οικονομικής ενίσχυσης του εγχειρήματος, με συναυλία και πάρτι, στο θεατράκι του λόφου του Στρέφη. Μερικές ημέρες πριν τις 6/7 πληροφορηθήκαμε ότι ο πολιτι-στικός σύλλογος Εξαρχείων-Νεάπολης Η Γειτονία διοργάνωνε στον ίδιο χώρο κατά τη διάρκεια όλης της εβδομάδας παραστάσεις θεάτρου σκιών. Θεωρώντας ότι οι εναπομείναντες ελεύθεροι δημόσιοι χώροι στο κέντρο της μητρόπολης δεν αποτελούν, ή μάλλον καλύτερα δε θα έπρεπε ν' αποτελούν τσιφλίκι κανενός, προσπαθήσαμε να έρθουμε σ' επαφή με ανθρώπους του συλλόγου, έτσι ώστε να βρεθεί μια λύση που θα επέτρεπε την απρόσκοπτη πραγματοποίηση και των δύο εκδηλώσεων. Αυτό που λάβαμε ήταν, είτε ασαφείς και αόριστες, είτε επιθετικές και απειλητικές απαντήσεις, για τη νόμιμη υπόσταση του συλλόγου και την έλλειψη άδειας από τις κρατικές αρχές για τη διοργάνωση της εκδήλωσης μας.

Το απόγευμα της 6ης Ιούλη επιβεβαιώθηκε αυτό που υποψιαζόμασταν: τουλάχιστον για ένα κομμάτι του συγκεκριμένου συλλόγου, το οποίο και φαίνεται να έχει μια “οικεία” σχέση με τις τοπικές αλλά και τις κεντρικές αστυνομικές αρχές, η πραγματοποίηση της παράστασης καραγκιόζη ήταν ένα πρόσχημα, ένα πάτημα για την αιτιολόγηση μιας κατασταλτικής επιχείρησης πάνω στο λόφο. Παρ' όλη την περικύκλωση της περιοχής -για περίπου ένα δίωρο- από ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις, παρ' όλες τις απόπειρες μας να έρθουμε σε συνεννόηση, οι άνθρωποι του συλλόγου παρέμειναν άφαντοι και αρκέστηκαν στο να  - προάγοντας τον «πολιτισμό» που ασπάζονται - παροτρύνουν τηλεφωνικά τους αξιωματικούς να κάνουν το καθήκον τους. Προφανώς ως καθήκον εννοούν και τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις αστυνομίας και δήμου, για την εκδίωξη, την προσαγωγή και τη σύλληψη αστέγων, μεταναστών και τοξικοεξαρτημένων που είχαν προηγηθεί τις προηγούμενες μέρες (και ακολούθησαν και τις επόμενες). Σημειωτέο ότι μια τέτοια εκκαθαριστική επιχείρηση πραγματοποιήθηκε την επόμενη ημέρα το πρωί, που εκτός όλων των προαναφερόμενων υποκειμένων προσήχθησαν και 5 άτομα από το RFU, όπου φυλούσαν τα μηχανήματα του φεστιβάλ.  Όπως και να 'χει, εμείς την εκδήλωση μας την πραγματοποιήσαμε με τη στήριξη και τη συμμετοχή εκατοντάδων ανθρώπων, ενώ τα παιδιά και οι γονείς τους -που ανηφόρισαν στο λόφο για να δουν την παράσταση- δεν έφυγαν άπρακτοι, λόγω της αδιαφορίας και της κοινωνικής αναισθησίας του συλλόγου, αφού γέλασαν και έπαιξαν με παιχνίδια που αυτοσχεδίασαν κάποιες από εμάς...

Δεν αγνοούμε την ενόχληση που μπορεί να δημιουργεί τους καλοκαιρινούς μήνες η διοργάνωση πολλών εκδηλώσεων στο λόφο. Δεν παραβλέπουμε τα προβλήματα, την ανασφάλεια και τους φόβους που δημιουργούν αντικοινωνικές ενέργειες, τόσο στο Λόφο, όσο και στην ευρύτερη περιοχή των Εξαρχείων. Ξέρουμε ότι η φτώχεια, η ανέχεια και η απελπισία που καλπάζουν μαζί με το βάθεμα της κρίσης στρώνουν το έδαφος για αγελαίες συμπεριφορές και κανιβαλισμό. Παρ' όλα αυτά, θεωρούμε επιτακτικό να καταγράψουμε μερικά πράγματα που (για εμάς τουλάχιστον) είναι αυτονόητα: Η τηλεοπτική συνείδηση και οι κεκαλυμμένες ολοκληρωτικές στοχεύσεις έχουν ένα γιατρικό για όλα τα κοινωνικά προβλήματα: Αστυνομία.  Το αίτημα για ησυχία απαιτεί τάξη και ασφάλεια. Η απαίτηση επιβολής της νομιμότητας στρώνει το χαλί για την εμπορευματοποίηση και την περίφραξη των λιγοστών ελεύθερων χώρων, γεμίζει τους δρόμους και τις πλατείες, τα πάρκα και τους λόφους με αυτόκλητους προστάτες, ασφαλίτες, διμοιρίες, περιπολίες, μηχανοκίνητες συμμορίες και ελικόπτερα της εξουσίας, που έρχεται να “προστατεύσει” τους υπηκόους της από τη ζοφερή πραγματικότητα που αυτή παράγει, συντηρεί, αναπαράγει και οξύνει.   

Και τι να κάνουμε; Αυτή είναι η εύλογη ερώτηση που ηχεί ήδη στ' αυτιά μας.
Και απαντάμε ρωτώντας: 


Μήπως ν' αποπειραθούμε τη συνάντηση, την επαφή με το διαφορετικό;

Μήπως να προτάξουμε και να πράξουμε τον αυτοκαθορισμό & την αυτενέργεια;

Μήπως να δράσουμε με αλληλοκατανόηση & αλληλοσεβασμό; Μήπως;...

Κατάληψη Villa Amalias

Αχαρνών 80 & Χέυδεν, Ιούλιος 2012